ΜΟΝΑΚΡΙΒΗ (PRECIOUS)

Σκηνοθεσία: Λη Ντάνιελς
Παίζουν: Γκαμπουρέι Σιμπίντ, Μο'νικ, Στεφανί Αντουγιάρ, Ανγκελίκ Ζαμπράνα
Διάρκεια: 109'
2009

Ο Simon Charlesworth περιγράφοντας τις ζωές των ανθρώπων της εργατικής τάξης στο Rotherham της Αγγλίας [A Phenomenology of Working Class Experience] – μια πόλη που γνώρισε όλα τα στάδια της εκβιομηχάνισης, και τις τελευταίες δεκαετίες γνωρίζει το τελευταίο, δηλαδή τη ραγδαία ανεργία και εξαθλίωση λόγω της αποχώρησης των εργοστασίων για άλλους κόσμους και άλλα μέρη, πιο φθηνούς και προσοδοφόρους, καταλήγει πως το χειρότερο όλων δεν είναι οι τσέπες να είναι άδειες.

Ακόμα χειρότερα, η ανεργία ή η επισφαλής και άθλια εργασία οδηγούν σε αυτό που ονομάζει αισθητηριακή και εκφραστική ένδεια και εξαθλίωση. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι χάνουν την ικανότητα της ευαισθησίας, της φαντασίας, της αντίληψης. Πρόκειται για μια ακόμα χειρότερη φτώχια, οντολογική φτώχια που καταδικάζει τον άνθρωπο σε μια ληθαργική ζωή.

Λίγες δεκαετίες ζούμε όλες και όλες. Και η πλειοψηφία στερείται το δικαίωμα να τις ζήσει στο συγκινησιακό ύψος που επιτρέπει η ανθρώπινη μας φύση, που δημιουργεί τέχνη και υψηλές συγκινήσεις.

Αντ’ αυτού, η κακής ποιότητας διατροφή διαστρέφει τη σωματικότητά μας, η τηλεόραση αμβλύνει τη συναισθηματική οξύτητα παίζοντας ατελείωτες ώρες σε άθλια δωμάτια. Υπάρξεις διαλυμένες στη δουλειά δεν μπορούν να βρουν τα λόγια να εκφράσουν αυτό που ζουν και νιώθουν. Η ζωή των φτωχών καταλήγει φτωχή Ζωή. Σπαταλημένη ζωή, σύμφωνα με τον Ζύγκμουντ Μπάουμαν.

Αυτό ακριβώς περιγράφει η «Μονάκριβη». Διηγείται τη σπαταλημένη ζωή ενός 16χρονου κοριτσιού σε ένα γκέτο της Αμερικής. Φριχτή ζωή, δυνατή ταινία. Δε χρειάζεται νομίζω να γράψω τις λεπτομέρειες της υπόθεσης. Μπορούμε ήδη να τις αφουγκραστούμε στις δυτικές συνοικίες της πόλης μας. Και αν θέλουμε, μπορούμε να μετρήσουμε την εντύπωσή τους πάνω μας βλέποντας την ταινία αυτή, της βιωματικής τέχνης του σινεμά.

Αξιολόγηση: * * * (3)

Δρένος Δημήτρης

δημοσιεύθηκε στον Εξώστη, 4/3/2010