ΙΡΙΝΑ ΠΑΛΜ (IRINA PALM)

Σκηνοθεσία: Σαμ Γκαρμπάρσκι
Παίζουν: Μάριαν Φέηθφουλ, Μίκυ Μανόγιοβιτς, Κέβιν Μπίσοπ, Σιομπάν Χιούλετ
Διάρκεια: 103’
2007

Ιστορίες για γιαγιάδες και εγγόνια, ιστορίες για μπορντέλα, σόου της κλειδαρότρυπας και γενετήσια υγρά που κυλούν στα βρεγμένα πεζοδρόμια του Σόχο.

Η Μάγκυ είναι μια ηλικιωμένη γυναίκα, και ο αγαπημένος της εγγονός είναι ένα άρρωστο παιδί που αργοσβήνει σε ένα νοσοκομείο. Θεραπεία υπάρχει, πειραματική, ακριβή, χορηγείται στη μακρινή Αυστραλία. Ο γιος της και η νύφη της δεν έχουν χρήματα, η παροπλισμένη Μάγκυ πρέπει κάπως να βοηθήσει τον μικρό.

Πώς όμως; Κατοικεί σε ένα ήσυχο λονδρέζικο προάστιο, ανάμεσα σε κουλουράκια και τσάγια. Η τράπεζα δεν της δίνει δάνειο – δεν έχει ιδιοκτησίες. Το γραφείο εύρεσης εργασίας δε της βρίσκει δουλεία – είναι ανειδίκευτη και γριά. Περπατώντας απογοητευμένη η ματιά της θα πέσει σε μια αγγελία που ζητά «οικοδέσποινα». Θα κατηφορίσει τα σκαλιά ενώ πάνω από την είσοδο η κόκκινη πινακίδα αναβοσβήνει: Sex World.

Ο Μίκυ, το αφεντικό, θα την κατατοπίσει. Αντί για τσάι και κουλουράκια θα προσφέρει γρήγορη ανακούφιση στους άντρες μέσα από μια τρύπα στον τοίχο. Και ναι, τα χέρια αυτής της γερασμένης γυναίκας είναι τόσο μαλακά και τόσο όμορφα…

Τα χρήματα είναι πολλά και ο εγγονός κινδυνεύει να πεθάνει γαντζωμένος στα παιχνίδια του. Και έτσι, η Μάγκι μέσα από μια τρύπα σε ένα χώρο που θυμίζει αποθήκη θα αρχίσει να δέχεται πέη, να τα λιπαίνει, να τα παίζει επιδέξια, να τα σκουπίζει. Αμίλητη, κλεισμένη ερμητικά σε σκέψεις. Από την άλλη πλευρά του τοίχου, οι άντρες θα σφαδάζουν.

Τα πρώτα βράδια σαν άλλη λαίδη Μάκβεθ, θα πλένει και θα ξαναπλένει τα χέρια της. Όμως σύντομα έξω από την καμπίνα της θα σχηματίζεται ουρά, η φήμη της απλώνεται σε όλο το Λονδίνο. Θα λάβει το επαγγελματικό όνομα Irina Palm (= παλάμη). Κάποια στιγμή θα τα ανακαλύψουν όλα ο γιος και οι γειτόνισσες, κάποια στιγμή θα τη γυρέψει το απέναντι ανταγωνιστικό σεξ κλαμπ. Η «αόρατη χειρ της αγοράς» δρα και στα υπόγεια του Λονδίνου, αγγίζει όλων των ειδών τα ανθρώπινα δράματα.

Πρόκειται για μια πάρα πολύ καλή και ιδιαίτερη ταινία. Η σκηνοθεσία ξέρει τι να δείξει και τι να μη δείξει. Δεν μας δείχνει πέη και ούτε οι πελάτες αντικρίζουν ποτέ την Μάγκι. Μας δείχνει όμως όλο το μύχιο κόσμο των ηρώων σκαλισμένο στα πρόσωπα της Μάριαν Φέηθφουλ και του Μίκυ Μανόγιοβιτς που υποδύονται τη Μάγκι – Ιρίνα και τον ιδιοκτήτη του σεξ κλαμπ σε φοβερές ερμηνείες.

Η πενηνταεννιάχρονη Φέηθφουλ χωμένη πάντα μέσα σε ένα βαρύ παλτό μοιάζει στις πρώτες σκηνές με μια χαμένη γυναίκα ταλαιπωρημένη από το δυσβάσταχτο βάρος του χρόνου. Όμως οι άνθρωποι μπορούν να βρουν την αξιοπρέπεια εν τη απουσία της και όπως έχει γραφεί, «οι μεγαλύτεροι ποιητές ήταν οι καλύτεροι καθαριστές βόθρων».

Ποίηση, λοιπόν, των υπογείων, από τη Μάγκυ με την άχρονη ηλικία και τον διφορούμενο – όπως ο κόσμος μας – Μίκυ. Και ένα έξοχο φινάλε που η ένταση του είναι ισοπεδωτική.

Λονδίνο, ομφαλός του κόσμου. Και Σόχο, καρδιά της καρδιάς του. Και μια γιαγιά με δύο ονόματα και δυο ζωές, που φέρει δώρα σε μικρά παιδιά και σε μεγάλους άντρες.

Αξιολόγηση: * * * * (4)

Δημήτρης Δρένος

δημοσιεύθηκε στον Εξώστη, 17/1/2008