Η ΔΟΥΚΙΣΣΑ (THE DUCHESS)

Σκηνοθεσία: Σαούλ Ντιμπ
Παίζουν: Κίρα Νάιτλι, Ραλφ Φινες, Σαρλότ Ράμπλινγκ, Ντομινίκ Κούπερ
Διάρκεια: 110’
2008

Αρχές του 19^ου αιώνα στη Βρετανία.

Το 95% του πληθυσμού δεν έχει δικαίωμα ψήφου. Κυλιέται στις λάσπες, ζει στις παράγκες, προσπαθεί να συνηθίσει τα εργοστάσια που χτίζονται για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας. Συχνά άμαξες που κινούνται γρήγορα πετούν τις λάσπες στα μούτρα τους.

Από τις άμαξες που σταματούν μπροστά σε εξοχικές επαύλεις και πολυτελείς πύργους κατεβαίνουν οι celebrities της εποχής. Δούκες και δούκισσες, βαρώνοι και βαρωνέσσες, κόμητες και κόμισσες. Μπαίνουν στις φωτισμένες αίθουσες στηριζόμενοι στα μπαστούνια τους ή κρατώντας τους φραμπαλάδες των φορεμάτων. Τους σερβίρουν ποτά και αυτοί δεξιώνονται και ακκίζονται και παίζουν τυχερά παιχνίδια και ενίοτε μιλούν για πολιτική επιχειρηματολογώντας για την επέκταση ή μη της ψήφου.

Αργότερα τα κεριά χαμηλώνουν, οι καλεσμένοι αποχωρούν και ο δούκας του Ντέβονσάιρ αποσύρεται με τη γυναίκα του, την εκπλάγου καλλονής Τζωρτζίνα στα ιδιαίτερα δωμάτιά τους. Η ερωτική πράξη θα μοιάζει με βιασμό. Αυτό που θέλει ο δούκας είναι ένας αρσενικός διάδοχος – η δούκισσα απειθαρχεί και όλο γεννά κορίτσια.

Ο δούκας θα αρχίσει να έχει και άλλες ερωμένες. Μια από αυτές θα γίνει μόνιμη κάτοικος της αγροικίας τους. Το πρωί θα γευματίζουν και οι τρεις μαζί. Το βράδυ, οι υπηρέτες με τις λιβρέες θα αποχωρούν, και οι δυο θα βογγούν πίσω από τις βαριές, κλειστές πόρτες. Η δούκισσα θα βρει και αυτή εραστή, τον ανερχόμενο πολιτικό (και μέλλοντα πρωθυπουργό) Τσαρλς Γκρέυ. Θα γεννήσει τελικά διάδοχο για το σύζυγο – και μία νόθα κόρη για τον εραστή.

Οι αιώνες θα κυλήσουν και θα συμβούν πολλά. Στις μέρες μας το κοινό «νόμισμα» της πολιτικής είναι η ψήφος. Τότε ήταν οι απόγονοι: άρρενα τέκνα, πρωτότοκοι, μπάσταρδα. Τότε μόνο οι αριστοκράτες δικαιούνταν να ζουν ερωτικά δράματα, τώρα είναι προνόμια και ημών, των απλών ανθρώπων.

Θα μπορούσε να λέει πολλά η ταινία, διαλέγει όμως μόνο να τοιχογραφήσει ένα ερωτικό δράμα σαλονιών. Το επιτυγχάνει άριστα μα, κατά τη γνώμη μας, αυτό δεν είναι αρκετό.

Αξιολόγηση: * * (2)

Δημήτρης Δρένος

δημοσιεύθηκε στον Εξώστη, 29/1/2009