BROKEN CITY

Σκηνοθεσία: Άλαιν Χιουζ
Παίζουν: Μαρκ Γουώλμπεργκ, Ράσελ Κρόου, Τζέφρυ Ράιτ, Μπάρυ Πέπερ, Κάθριν Ζέτα Τζόουνς, Ναταλί Μαρτίνεζ
Διάρκεια: 104΄
2013

Broken city… δηλαδή σπασμένη πόλη. Κάτω από τα θρύψαλα των αξιών και του καθήκοντος, σηκώνεται «λαβωμένος» ο Μπίλλυ Τάγκαρτ. Υπήρξε ένας καλός αστυνομικός, τώρα θα είναι  ένας άσημος ιδιωτικός ντετέκτιβ που θα φωτογραφίζει άπιστα ζευγάρια.

Broken city… δηλαδή χρεωκοπημένη πόλη. Ο διεφθαρμένος δήμαρχος κατεργάζεται ανόσιες οικονομικές συμφωνίες κάτω από το τραπέζι. Ύπουλες αστικές αναπλάσεις, τα σπιτάκια των φτωχών κατοίκων βορά στους αστραφτερούς ουρανοξύστες των πλουσίων.  

Broken city… δηλαδή χαλασμένη πόλη, χαλασμένες σχέσεις. Ο γάμος του δημάρχου σαπίζει, η σχέση του Τάγκαρτ με την πουερτορικανή κοπέλα του σαπίζει και αυτή. Δεν υπάρχει ψυγείο αξιοπρέπειας στις ψυχρές τις πόλεις. Και η τελική ημερομηνία λήξης όλο πλησιάζει.

Είναι η μέρα των εκλογών. Ο χαρισματικός αντίπαλος του διεφθαρμένου δημάρχου φωνάζει: «έχουμε ταξικό πόλεμο». Μα οι φωνές του σκεπάζονται από τα αστειάκια του δημάρχου στο ντιμπέιτ και απ’ τα γελάκια του κοινού. Την άλλη μέρα το δεξί του χέρι θα βρεθεί κομμένο – δολοφονημένος ο εμπνευστής της καμπάνιας του με μια σφαίρα στο κεφάλι. Και ο Μπίλλυ Τάγκαρτ θα νιώσει για άλλη μια φορά να τον καλεί το χρέος…

Υπόσχεται αρκετά η ταινία μας, μα λιγότερα μας παραδίδει. Είναι ωραία τα πλάνα της από τις μέρες και τις νύχτες της πόλης-κράτους που λέγεται Νέα Υόρκη. Μπλέκει σταδιακά το κουβάρι των ενοχών και των συμφερόντων και ύστερα το ξετυλίγει. Προσφέρει λίγο ξύλο και λίγο έρωτα, ίντριγκες και δολοπλοκίες. Ωστόσο ούτε μια στιγμή δε γλιτώνει από τη βαριά κατηγορία του déjà vu, καθώς ό,τι μας δείχνει το έχουμε ξαναδεί σε κάποια άλλη αντίστοιχη ταινία. Παρ΄ όλα αυτά, βλέπεται ευχάριστα, ιδίως αν σε έχει εκνευρίσει υπερβολικά ο δήμαρχος και περιμένεις με ανυπομονησία να του περάσουν χειροπέδες…

Μα προσοχή! Είθισται ενίοτε να βάζουν και δημάρχους στο κελιά. Δικαιοσύνη ανέξοδη και στάχτη στα μάτια, κάθε που το παιχνίδι αρχίζει να χοντραίνει και να παίζεται βαθύτερα. Ναι. Έχουμε ταξικό πόλεμο. Και αυτός δεν πολεμάται ούτε κερδίζεται από τους ιδιωτικούς ντετέκτιβ.

Αξιολόγηση: * *   (2)

Δημήτρης Δρένος

δημοσιεύθηκε στο Φιλμ Νουάρ, 28/3/2013