Σκηνοθεσία: Ζαν Πιερ Αμερί
Παίζουν: Μπενουά Πελβούρ, Ιζαμπέλ Καρέ, Λορέλλα Κραβότα, Λιζ Λαμετρί
Διάρκεια: 80’
2010
Κάποιοι άνθρωποι έχουν καλά κολλημένα τα μέσα τους και αντίστοιχα στερεός και ευπερπάτητος είναι και ο κόσμος έξω τους.
Κάποιοι άλλοι πάλι, είναι τελείως ραγισμένοι μέσα και ο εξωτερικός τους κόσμος δεν τα πάει καλύτερα. Τους βλέπεις όταν περπατούν – κάνουν σα να φοβούνται μη σπάσουν κάτι. Όταν μιλούν – σα να φοβούνται μη ραγίσουν κάτι. Όταν κάθονται – σα να κάθονται πάνω σε αυγά. Ή σε κάρβουνα αναμμένα.
Όσο τα πράγματα χειροτερεύουν τόσο οι άνθρωποι θα λυγίζουν σαν κλαδάκια. Αυξάνει η πίεση και η ψυχή γίνεται θρύψαλα. Σαν την ηρωίδα της ταινίας που παρά τη γλυκύτητά της είναι πάντα μόνη της, που παρά το εκπληκτικό ταλέντο της στην παρασκευή σοκολάτας λιποθυμά μπροστά στο κάθε κοπλιμέντο. Ή σαν τον ήρωα της ταινίας, που η δική του ευαισθησία έχει καταλήξει πινακοθήκη νευρώσεων και κακοτροπίας.
Η μοίρα θα τους φέρει κοντά. Αυτή θα καταφέρει να διασώσει τη σχεδόν χρεωκοπημένη σοκολατοποιία του και αυτός θα την ερωτευθεί – σαν παραμύθι ε;
Για αυτό άλλωστε πρόκειται. Μια μικρή σε επιδιώξεις και σε διάρκεια τρυφερή κομεντί που εξελίσσεται μεταξύ ομαδικών ψυχοθεραπειών, κωμικών και αμήχανων συναντήσεων και συνταγών για σοκολατάκια.
Ό,τι δείχνει η ταινία κάπως κάπου το έχουμε ξαναδεί, ίσως και ακριβώς το ίδιο. Είναι από τις ταινίες που η «χρησιμότητά» τους είναι συγκεκριμένη, σεμνή και μετρημένη: αν γυρνάς μόνος και έρημος στο δρόμο και θέλεις λίγο σινεμά να ξεχαστείς.
Και δυστυχώς, αγαπητή Ανζελίκ και αγαπητέ Ζαν – Ρενέ, μπορεί να μάθατε στο άγγιγμα και να βρήκατε το ταίρι, όμως το γλυκό σας μαγαζάκι σύντομα φοβάμαι πως οριστικά θα κλείσει, με τη βαρβαρότητα που επικρατεί στο οικονομικό μας σύστημα.
Αξιολόγηση: * * (2)
Δημήτρης Δρένος
δημοσιεύθηκε στο Φιλμ Νουάρ, 13/10/2011
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου