ΘΑ ΧΥΘΕΙ ΑΙΜΑ (THERE WILL BE BLOOD)

Σκηνοθεσία: Πωλ Τόμας Άντερσον
Παίζουν: Ντάνιελ Ντέι Λιούις, Πολ Ντάνο, Ντίλον Φρίζιερ, Κέβιν Τζέι Ο' Κόνορ, Κιάραν Χιντς
Διάρκεια: 158'
2007

«Θα χυθεί αίμα» αναγράφεται με καλλιγραφικά, επιβλητικά γράμματα στο κινηματογραφικό πανί. Απειλητική φράση, φράση – προειδοποίηση, ρητορεία φλεγόμενου ιεροκήρυκα ή αιματοβαμμένου πολέμαρχου. «Θα χυθεί αίμα» όπως γράφει η Παλαιά Διαθήκη για έναν άγριο και ερημικό κόσμο όπου τα άτομα γονατίζουν μπροστά στον Μεγάλο Τιμωρό.

Στις αμερικάνικες ερημιές ανακαλύπτουν το πετρέλαιο στις αρχές του 20^ου αιώνα. Στη γη δε βλασταίνει τίποτα. Μα από κάτω κυλούν μαύροι ωκεανοί που αν αντληθούν θα φέρουν ευημερία, η ξερή γη θα καρπίσει πόλεις και δουλειές για όλους...

Ο ήρωάς μας, Daniel Plainview (τι όνομα), μας παρουσιάζεται στις πρώτες σκηνές να σκάβει στα έγκατα της γης. Με μαυρισμένο πρόσωπο, ο εξακτηνωμένος άνθρωπος ενεργοποιεί το βαθιά ανθρώπινο χαρακτηριστικό της μετάπλασης της φύσης. Δεν είναι ο ύστερος κοιλαράς καπιταλιστής, είναι ο πρώτος, που μοιάζει Ήρωας με ατσαλένια θέληση. Θα επιτύχει, και η μια γεώτρηση θα φέρει την άλλη.

Στο δεύτερο μέρος, ο Plainview χτίζει την αυτοκρατορία του. Συγκλονιστικές σκηνές με τις πετρελαιοπηγές να φλέγονται στο δειλινό και τους ανθρώπους σα σκιες να προσπαθούν να κατευνάσουν τις παραγωγικές δυνάμεις που οι ίδιοι απελευθέρωσαν.

Στο τρίτο μέρος, ο Plainview είναι πλέον γέρος. Δεν είναι πια σκληρά τα χέρια του από την αξίνα. Είναι η ψυχή του, έτσι που στέκεται στο μέγαρό του, μες την παραπληγία του πλούτου. Τώρα ενσαρκώνει την κακία, είναι ένα άδειο κέλυφος.

Δεν αντιπαθούμε τον ήρωα από την αρχή και ας ήμαστε προκατειλημμένοι εξ αρχής. Παίρνει ώρα αυτό και μας φαίνεται παράδοξο. Μας φαίνεται παράδοξο που ακόμη και ο ήρωας του καπιταλισμού συνθλίβεται και ο ίδιος από την τερατώδη φύση του συστήματος.

Ούτε χίλιες λέξεις δε φθάνουν για αυτή την ταινία, που είναι σχεδόν αριστούργημα. Δεν είναι όμως, γιατί υψώνει τον πήχη ακόμα ψηλότερα από αυτό που πετυχαίνει. Το τελικό βίαιο ξέσπασμα της ταινίας αποτυγχάνει να οδηγήσει στην κορύφωση που επιδιώκει. Μοιάζει ανώδυνο, μοιάζει αναίμακτο.

Η βία που έχει γεννηθεί, το αίμα που μέλλει να χυθεί, δεν ξορκίζονται τόσο εύκολα – είναι καρποί αιώνων.

Αξιολόγηση: * * * * (4)

Δημήτρης Δρένος

δημοσιεύθηκε στον Εξώστη, 6/3/2008