Σκηνοθεσία: Κιρκ Ντε Μίκο, Κρις Σάντερς
(Κινούμενα Σχέδια)Ακούγονται: Νίκολας Κέητζ, Έμμα Στόουν, Ράιαν Ρέυνολντς, Καθρίν Κήνερ, Κλόρις Λήχμαν
Διάρκεια: 93'
2013
Μερικές φορές εκεί που κάθομαι,
μου έρχονται στο μυαλό διάφορες απορίες παιδικές. Μη γελάτε! Αναρωτιέμαι, ας
πούμε, πώς τους ήρθε στους πρωτόγονους ανθρώπους μια μέρα να εφεύρουν τον τροχό.
Αν μωρό αντί να με κρατήσουε, με είχανε παρατήσει στη ζούγκλα οι γονείς μου, εγώ το νέο-πρωτόγονο
έκθετο θα είχα ποτέ μου αυτήν την ιδέα;
Ή πιο παλιά. Όταν οι πρωτόγονοι
άνθρωποι ανακαλύψαν τη φωτιά, δώρο ενός κεραυνού ή κάποιου θεού, αδιάφορο. Πόσο
καιρό τους πήρε να τη συνηθίσουν; Πόσα δάχτυλα τους έκαψε, πόσες πυρκαγιές
ξεσπάσαν μέχρι να διαπιστώσουν πως το νερό είναι που τη σβήνει; Και ύστερα, πώς
τους ήρθε η ιδέα να ψήσουνε το κρέας; Πώς μάθαν να διακρίνουν τους γλυκούς από
τους πικρούς καρπούς των θάμνων; Πόσοι δηλητηριαστήκανε για να φτιαχτεί ο
πρώτος τσελεμεντές της ανθρωπότητας;
Στις παιδικές μου απορίες θέλει
να απαντήσει η χαριτωμένη παιδική ταινία μας. Η οικογένεια των Κρουντς είναι
άνθρωποι των σπηλαίων. Είναι η εποχή που ο άνθρωπος ακόμα τρέμει. Τρέμει το μαμούθ,
τρέμει τον τίγρη. Οι Κρουντς ξεμυτίζουνε για να βρουν υπολείμματα τροφής και
ύστερα τρέχουνε πίσω στη σκοτεινή, ασφαλή σπηλιά τους. «Αυτό είναι η ζωή, αυτός
είναι ο κανόνας», λέει ο πατέρας.
Όμως ο κόσμος καταρρέει. Σεισμοί
και καταποντισμοί απειλούνε τη σπηλιά ενώ η ατίθαση κόρη θα γνωρίσει τον Γκάυ,
ένα νεαρό γεμάτο ιδέες καινοτόμες. Θα τους μάθει τη φωτιά, θα αναλάβει να
τους οδηγήσει σε νέους τόπους ασφαλείς, από το σκοτάδι στο φως και τον
πολιτισμό.
Πρόκειται για μια εξυπνούτσικη
και χιουμοριστική ταινία, που πέρα από τη συνήθη δόση «αμερικανιών» έχει και
μπόλικες ευφάνταστες ιδέες. Βασική μου ένσταση είναι πάντα το 3D και
οι ρυθμοί των καινούριων παιδικών που μου φαίνονται υστερικοί. Ωστόσο γέρασα
εγώ, δακρύζω με τον Μπόλεκ και τον Λόλεκ και νοσταλγώ τα χάρτινα καρτούν.
Να και μια τελευταία απορία μου: «Tι θα έκανες Δημήτρη αν ο
πολιτισμός μας ξαφνικά κατέρρεε; Θα ‘ξερες να τον ξαναφτιάξεις;». «Μπα»,
απαντώ, «θα 'τρεχα έντρομος να βρω καμιά σπηλιά». Ας δούνε λοιπόν την ταινία τα
παιδιά σας. Να γελάσουνε λιγάκι και να μάθουν τι να κάνουνε, αν ποτέ χρειαστεί!
Αξιολόγηση: * * (2)
Δημήτρης Δρένος
δημοσιεύθηκε στο Φιλμ Νουάρ, 30/5/2013
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου