Σκηνοθεσία: Τίμο Βουορενσόλα
Παίζουν: Τζούλια Ντίτσε, Κρίστοφερ Κίρμπυ, Γκετζ Όττο,
Διάρκεια: 93’
2012
Εμείς οι άνθρωποι πάντα αναζητούμε το θαύμα – αν και με πιο ορθολογικό τω
τρόπω τους τελευταίους αιώνες.
«Τι θα γινόταν εάν…» σκέφτεται ο Χημικός και αναμειγνύει τις ουσίες του στο
δοκιμαστικό σωλήνα. «Τι θα γινόταν εάν…» σκέφτεται ο Φυσικός και πατά τα
κουμπιά του Cern αυξάνοντας
τις επιταχύνσεις. «Τι θα γινόταν εάν…» αναρωτιέται τέλος και ο Συγγραφέας της
Επιστημονικής Φαντασίας και ύστερα απλώνει τις ταπεινές του λέξεις πάνω στο
χαρτί. Με αυτές μπορεί να εκτελέσει γιγαντιαία πειράματα. Να γεννήσει νέες
ράτσες πλασμάτων, να ιδρύσει καινούρια σύμπαντα, να οραματιστεί το
ανοραμάτιστο. Και ίσως να φέρει εις πέρας το πιο δύσκολο όλων πείραμα, να ανασηκώσει
το βάρος της Ιστορίας και να αντιστρέψει το τετελεσμένο.
Πρόκειται για το ιδίωμα της «εναλλακτικής ιστορίας», τη διερώτηση για το
πώς θα ήταν το παρόν μας αν κάτι είχε συμβεί διαφορετικά στο παρελθόν. Το Iron Sky αποτελεί ένα τέτοιο πείραμα, απολύτως εμπνευσμένο.
Βρισκόμαστε στο 2018 και τις ΗΠΑ κυβερνά τελικά η Σάρα Πεϊλίν, εκείνη η
μέγαιρα και εκλεκτή του υπερσυντηρητικού Tea Party. Ετοιμάζεται για
την επανεκλογή της και στα πλαίσια της προεκλογικής εκστρατείας έχει αποστείλει
μια επανδρωμένη αποστολή στη σελήνη, με το ομπαμικής έμπνευσης σύνθημα «Ναι,
μπορούμε! (να στείλουμε ένα μαύρο στο φεγγάρι…)».
Όμως η σελήνη δεν είναι τόσο ακατοίκητη όσο νομίζαμε και ο μαύρος
αστροναύτης θα αιχμαλωτιστεί από εξωγήινα όντα που στο μανίκι τους φέρουνε τον
αγκυλωτό σταυρό. Ναζί εξωγήινοι; Μπα... Απολύτως γήινοι, οι οποίοι έχοντας
διαφύγει το 1945, λίγο πριν από την πτώση του Χίτλερ, αναμένουν από τη σεληνιακή
τους βάση το πότε θα κατακτήσουνε τη γη!
Και η φαντασμαγορία της ταινίας ξεκινά! Φύρερ και φυρερίσκοι ερίζουνε
χοροπηδώντας από την έλλειψη της βαρύτητας. Τρελοί επιστήμονες αλά Μένγκελε
δοκιμάζουν ενέσεις «αλμπινίνης» ώστε να μετατρέψουν τον υπάνθρωπο αστροναύτη σε
Άρειο. Μια γλυκύτατη ναζί διδάσκει «γήινο πολιτισμό» στους σεληνό-παίδες της
χρησιμοποιώντας ένα φοβερό μοντάζ του «Μεγάλου Δικτάτορα» του Τσάπλιν ως μικρού
μήκους ταινία που δοξάζει τον εθνικο-σοσιαλισμό. Σύντομα, όλοι αυτοί θα
κατέλθουνε στη γη, αναζητώντας ένα i-pad ή έστω ένα i-phone, ώστε να αντικαταστήσουν τον ντουλαπένιο 70χρόνο
υπολογιστή τους με τις λυχνίες και τα αγκομαχητά, και να κινητοποιήσουν τη
«μεγαλύτερη πολεμική μηχανή του σύμπαντος».
Ωστόσο οι γήινοι δε θα κάτσουν με σταυρωμένα χέρια… Το επιτελείο της Πεϊλίν
θα προσλάβει τους ναζί για να τονώσει την εκστρατεία της. Θα της γράφουν τους
λόγους της και αυτή θα συνεπαίρνει τα πλήθη. Και όταν αποδειχθεί πως πρόκειται
για αυθεντικούς νάζι και όχι για εμπνευσμένους ίματζ μέηκερς, τα πράγματα θα
γίνουν ακόμα καλύτερα. Ένας πόλεμος πάντα κάνει καλό σε έναν εν ενεργεία
αμερικανό πρόεδρο...
Με ευφυέστατες ανατροπές, αντιστροφές και ευρήματα η ταινία μας παρωδιακά ανατέμνει
τη σύγχρονη πολιτική και τη ρητορική της, η οποία ανάμεσα στις γραμμές της
υποστηρίζει ακριβώς ό,τι σε επίπεδο διακήρυξης καταδικάζει.
Τελικά, η σελήνη θα αποδειχθεί ακόμα λιγότερο ακατοίκητη από όσο νομίζαμε. Έτσι,
οι γήινοι θα εξάγουμε τον πόλεμο και πέρα από τον πλανήτη μας, καταφέρνοντας ένα
ακόμα θαύμα – να διαλύσουμε δυο ουράνια σώματα!
Η εναλλακτική ιστορία ενίοτε απελευθερώνει τη σκοτεινή ύλη της δυστοπίας. Η
ιστορία διαρκώς γράφεται, με πράξεις και με παραλείψεις. Γράφεται από τις
κοινωνικές δυνάμεις και κάθε έναν από εμάς ξεχωριστά. Αποτελεί μια διήγηση που κρούει
των κώδωνα του κινδύνου ώστε να μην καταστήσουμε το μέλλον σαν τα μούτρα του
παρόντος.
Η επιστημονική φαντασία όσο θα περνάει - ολοένα πιο επιταχυμένα - ο καιρός, θα καθίσταται η πιο σοβαρή
λογοτεχνία της εποχής μας. Στα επιστημονικά πειράματα αποδίδουμε αξία
εγκυρότητας. Ίσως θα πρέπει να κάνουμε το ίδιο και για πολλά από τα πειράματα
της επιστημονικής φαντασίας.
Οι ναζί κυκλοφορούν τελευταία ξανά στους δρόμους μας. Και δεν έχουν
προέλθει από το φεγγάρι ή το Άλφα του Κενταύρου, αλλά από την ίδια μας την
κοινωνία, την άνιση, την άδικη, τη βίαιη και φθονερή.
Αξιολόγηση: * * * * (4)
Δημήτρης Δρένος
δημοσιεύθηκε στο Φιλμ Νουάρ, 8/2/2013
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου