Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

ΑΝΑΨΕ ΜΕ (FAG ME PA, FOR FAEN / TURN ME ON, YOU DAMMIT!)


Σκηνοθεσία: Γιάνικε Σίσταντ Γιάκομπσεν
Παίζουν: Ελένε Μπέργκσχολμ, Μαλίν Μπιερχόβντε, Ενριέτε Στέενστρουπ, Ματίας Μίρεν Διάρκεια: 76' 
2011

 

Ω! Οι έφηβοι πάντα ζούνε δράματα και πολύ φοβούνται πως θα τα ζούνε ως την αιωνιότητα!

Οι έφηβοι είναι άρρωστοι και ταυτόχρονα οι πιο υγιείς. Μέσα τους κρύβεται ένα παιδί γέρικο που ακόμα δεν αρρώστησε βαριά για να πεθάνει, μα και ένας ενήλικας που τώρα μόλις γεννιέται και μπουσουλά.

Όπου και αν τύχει να μεγαλώνουν οι έφηβοι, στο όμορφο μα ανιαρό Νορβηγικό χωριό της ταινίας μας ή στη μεγάλη μητρόπολη, παντού και πάντα φυλακισμένοι νιώθουν. Και αυτό γιατί το σώμα τους το ίδιο μοιάζει με φυλακή, έτσι που υποφέρει δεμένο σε δυο άλογα και δυο παράλληλους χρόνους που καθένας τρέχει προς την αντίθετη πλευρά.

Για να απαλύνουν τους πόνους τους συχνά οι έφηβοι αυνανίζονται. Αγγίζουν τα όργανά τους με μανία λαξεύοντας ταυτόχρονα τη σεξουαλικότητά που τώρα αναδύεται. Αρχίζουν και νιώθουν επιθυμία για κάτι που δε βρίσκεται μέσα στο παιδικό τους σπίτι, για ξένα πρόσωπα, και έτσι άρχεται ο απογαλακτισμός και η αυτόνομη είσοδος στην κοινωνία. 

Εκεί όμως φυσικά και δεν είναι όλα ρόδινα. Το παιδί που ακόμα κρύβεται μέσα τους πληγώνεται και αρρωσταίνει, τελικά θανάσιμα. Και τότε αυτοί νιώθουν εξόριστοι και εσαεί φυγάδες. Το σκάνε από το σπίτι και ξαναγυρνάνε. Το σκάνε από τις παρέες και βρίσκουν νέες. Και ύστερα επιστρέφουν, όχι πια παιδιά μα μόνο νέοι.

Αυτή πάνω κάτω είναι η ιστορία της τυπικής μας Άλμα, της γλυκιάς και ευαίσθητης δεκαπεντάχρονης που αυνανίζεται μανιωδώς, που την περιθωριοποιούν οι συμμαθητές της, που λίγο μπερδεύει το πραγματικό με τη φαντασίωση, που τη στροβιλίζουνε οι άνεμοι της ηλικίας και ύστερα την απιθώνουν κάτω τρυφερά.

Εφηβικά, αχ πόσο εφηβικά είναι αυτά. Και πόσο ωραία. Μια τυραννική ηλικία που όμως όσο απομακρύνεσαι από αυτή, τόσο περισσότερη νοσταλγία σου γεννά. Μια κοσμογονία ατομική που η ταινία μας την απεικονίζει με όλη την ομορφιά και τη δροσιά των νορβηγικών δασών.





Αξιολόγηση: * * *  (3)

Δημήτρης Δρένος

δημοσιεύθηκε στο Φιλμ Νουάρ, 24/5/2012

2 σχόλια:

  1. Μ΄άρεσε το κείμενο, αποπνέει μια νοσταλγία για την εφηβεία. Θα δω την ταινία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σ' ευχαριστώ. Νομίζω πως αξίζει. Είναι σύντομη και μεστή, φτιαγμένη με ευαισθησία

    ΑπάντησηΔιαγραφή