Σκηνοθεσία: Λέηκ Μπελ
Παίζουν: Λέηκ Μπελ, Φρεντ Μελαμέντ, Κεν Μαρίνο, Αλεξάντρα Χόλντεν, Ρομπ Κόρντρυ, Έβα Λονγκόρια
Διάρκεια: 93’
2013
Σε έναν κόσμο… όπου τα προϊστορικά ζόμπι έχουν ξυπνήσει από το
διεστραμμένο ύπνο τους…
Ο κινηματογράφος είναι μια μηχανή
παραγωγής ονείρων. Και κόσμων. Κόσμων ανόητων ή κόσμων μαγευτικών, αδιάφορο.
Σε έναν κόσμο… όπου τα φρικώδη εξωγήινα αυγά εκκολάπτονται μέσα στα
ντουλάπια των ανυποψίαστων κατοίκων των μεγαλουπόλεων…
Δεν υπάρχει κόσμος της φαντασίας
που να μην μπορεί να τον δημιουργήσει ο κινηματογράφος. Έχει άλλωστε διαθέσιμα
όλα τα οικοδομικά υλικά: εικόνες, εφέ, πειστικούς και ωραίους ηθοποιούς.
Σε έναν κόσμο…
Και διαθέτει και ένα ακόμα
εργαλείο, παραγνωρισμένο σήμερα, μα εξίσου βασικό. Τη φωνή.
«Σε έναν κόσμο…» Αυτή ήταν η φράση σήμα κατατεθέν με την οποία
ξεκινούσε τα τρέιλερ χιλιάδων ταινιών ο περίφημος Ντον ΛαΦονταίν. Το όνομά του
μάλλον δε θα το γνωρίζετε, ούτε το πρόσωπό του. Σίγουρα όμως ξέρετε καλά τη
φωνή του, μπάσα, με εκείνη την πολυκύμαντη χροιά, αν έστω και μια φορά καθίσατε
σε κάθισμα κινηματογράφου και παρακολουθήσατε τα «προσεχώς».
Ταινίες δράσης ή επικές, ταινίες
καταστροφής ή παιδικές, ταινίες με εξωγήινους ή με φαντασματάκια, η φωνή του
ΛαΦονταίν ήταν εκεί, να ντύνει τις εικόνες των ολιγόλεπτων τρέιλερ, να στήνει
τα θεμέλια όπου θα στηριζότανε ο κινηματογραφικός κόσμος που επί 2 ώρες θα σας
ρούφαγε.
Ο αρχαίος και ο μεσαιωνικός
κόσμος υπήρξαν το Ακουστικό Βασίλειο. Μάντεις, ιεροκήρυκες και ψάλτες.
Τελάληδες και ρήτορες. Στεντόρειες φωνές, επιβλητικές, έπειθαν τον κόσμο για
την ύπαρξη ενός κόσμου στο επέκεινα, έπειθαν τον κόσμο να φύγει για εκστρατείες
από τις οποίες δε θα γύριζε ποτέ.
Η Μαγεία του Ήχου. Θρόιζαν τα
φύλα στο μεσαιωνικό και σκοτεινό δάσος, σφύριζε ο αέρας, βροντούσε ο ουρανός
και από τους ήχους όλοι μάντευαν βρικόλακες, μάγισσες και στοιχειά.
Όλα όμως κάποτε τελειώνουν και το
μακραίωνο ακουστικό βασίλειο θα κατέρρεε με πάταγο (πώς αλλιώς;) το 1450. Ο
Γουτεμβέργιος θα ανακάλυπτε την τυπογραφία και πλέον ο κόσμος δε θα ήταν η ρευστή φωνή που φθάνει στα αυτιά, μα η τυπωμένη λέξη που τη γραπώνουνε τα μάτια
μας.
Και αν η εφεύρεση του
κινηματογράφου – αυτό το πανηγύρι της όρασης – αιώνες μετά θα έμοιαζε το
τελειωτικό χτύπημα, ωστόσο περιπτώσεις σαν αυτές του ΛαΦονταίν δείχνουν πως τα
πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Οι εικόνες και η φωνή μπορούν να συμμαχούν για να
ιδρύσουν από κοινού έναν κόσμο.
Σε έναν κόσμο… λοιπόν, όπου ο
ΛαΦονταίν (1940 – 2008) έχει πεθάνει, τα στούντιο του Χόλιγουντ ετοιμάζονται να
γυρίσουν μετά από καιρό μια επική τετραλογία και αναζητούν το διάδοχο που θα
ξεστομίσει μπάσα, πολύ μπάσα, το «σε έναν κόσμο». Για τη θέση ερίζουν ο σχεδόν
συνταξιούχος νούμερο δύο και ο ανερχόμενος νούμερο τρία. Και επιπλέον, ένας
αστάθμητος παράγοντας, η κόρη του πρώτου και από τύχη ερωμένη του δεύτερου.
Σε ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα,
η νεαρή Κάρολ, δασκάλα φωνητικής, καλλιεργεί τη φωνή της και ονειρεύεται. Είναι
ένας θηρευτής φωνών και προφορών, με το κασσετοφωνάκι της να παίρνει από πίσω
όποιον μιλά ξενικά.
Η ταινία ακολουθεί τις
συναντήσεις και τα μπλεξίματα των βασικών ηρώων και αποτελεί ένα γλυκό,
χιουμοριστικό και έξυπνο φόρο τιμής σε ένα άγνωστο συστατικό της μαγείας του
κινηματογράφου.
Όμως, σσσσσς, αρχίζει το τρέιλερ…
«Σε έναν κόσμο όπου μια φυλή
μεταλλαγμένων αρσενικών αγρίων τρέφονται από τα στείρα εδάφη της μητέρας Γης»…
Και όμως! Με την κατάλληλη φωνή, όλα μπορούν να ακουστούν πειστικά!
Αξιολόγηση: * * * (3)
Δημήτρης Δρένος
δημοσιεύθηκε στο Φιλμ Νουάρ, 13/2/2014
